Al jaren vragen de kinderartsen om alle subspecialismen in hun sector te erkennen. Maar blijkbaar speelt de politiek steeds spelbreker, ondanks een gunstig advies van de Hoge Raad. De grootste slachtoffers van dit getreuzel zijn de kinderen.

"Het dossier ligt al twee legislaturen op het bureau van de minister van Volksgezondheid. De 700 Vlaamse pediaters zijn het wachten beu", aldus prof. Yvan Vandenplas. Hij is pediater en organisator van het Jaarlijks Congres van de Belgische Vereniging voor Kindergeneeskunde.

Op dit moment zijn drie specialismen voor pediaters erkend: hematologie-oncologie, neonatologie en neurologie. Een hele waslijst blijft op zijn honger: gastro-enterologie, pneumologie, nefrologie, cardiologie. Daarvoor bestaat geen erkend opleidingsprogramma. Michel Pletinckx (VBS) wijst erop dat zelfs de erkende subspecialismen nog te weinig bekend zijn bij huisartsen. Dus ook op dat vlak is nog werk aan de winkel.

Minder zorgkwaliteit

Wat de kinderartsen vooral dwarszit, is dat het uitblijven van de erkenning van subspecialismen sterk de zorgkwaliteit beïnvloedt. Iedereen kan zich vandaag bijvoorbeeld uitgeven voor kinderpneumoloog omdat de titel niet beschermd is. Nochtans heeft een kind zowel biologisch als mentaal een aangepaste behandeling nodig, aldus Anne Malfroot, voorzitster van de Belgische Vereniging voor Kindergeneeskunde. Ook voor het gerichte gebruik van dure medicatie zou de erkenning van de subspecialismen een voordeel zijn.

Welke factoren gaan schuil adhter de vertragingsmaneuvers voor de erkenning? De kinderartsen kunnen slechts gissen. Vrees voor financiële of budgettarie ontsporingen? Dat is volledig uit de lucht gegrepen: er is geen significante invloed op het overheidsbudget voor de drie erkende subspecialismen in de pediatrie. Is men bevreesd voor de verdwijning van de algemene pediatrie? Ook dat valt sterk te betwijfelen. Denkt men dat de deelname aan de wachtdiensten in ziekenhuizen zal verminderen? Tot nu toe is dat niet het geval.

 "Laten we kijken naar het belang van het kind", aldus prof. Chris Van Geet (UZ Leuven), die ook deel uitmaakt van het adviesorgaan dat minister De Block adviseert. "En dan moet deze knoop snel worden doorgehakt. Het kan toch niet dat een kind met nierfalen geen kwaliteitsgarantie heeft op een optimale behandeling."

De kinderartsen stuurden eind vorig jaar een aangetekend schrijven naar minister De Block met de vraag om een onderhoud. Begin dit jaar kregen ze bericht dat hiervoor plaats zou worden vrijgemaakt in de loop van het voorjaar. Nog tijdens het congres ging het gerucht dat dit ontmoetingsmoment al naar het einde van dit jaar verschoven was. Hopelijk klopt dat gerucht niet, want het zou nog maar eens bevestigen dat de politieke wereld kind-patiënten onbelangrijk vindt.